Montaż filmu

• Pobramy darmowy program -  Windows Movie Maker z internetu
• Kręcimy poszczególne sceny
• Obrabiamy poszczególne sceny : przycinamy je , dodajemy animacje , opisy , wklejamy muzykę 
• Składamy wszystko w całość
• Zapisujemy film w formacie mp4 .

Sieci komputerowe

1. Co to jest sieć komputerowa ?
Jest to zbiór komputerów i onnych urządzeń połoącznych ze sobą . Umożliwiają wzajemne przekazywanie informacji .
2.Wady i zalety sieci komputerowych
 Wady :
-wysokie ceny urządzeń
-zagrożenia ze strony hakerów
-problemy z tworzeniem i prowadzeniem sieci
-awaria jednego komputera może spowodować uszkodzenie całej sieci
Zalety:
-możliwość komunikacji z innymi osobami
-szybkość i oszczędność czasu w przenoszeniu danych z jednego komputera na drugi
-oszczędność w zakupie oprogramowania
3.Urządzenia sieciowe
Do urządzeń sieciowych należą : karta sieciowa , koncentrator , przełącznik , router , access point , wtórnik , bridge .
4.Rodzaje medium transmisyjnego
kabel RJ45 , kabel koncentryczny , światłowód , fale radiowe
5.Podział sieci komputerowych ze względu na topologię 

-szynowa
pierścieniowa
-gwiazdy

6.Podział sieci ze względu na jej organizację
-Kilent - serwer


7.Podział sieci komputerowych ze względu na zasięg działania
- LAN - lokalna sieć komputerowa obejmująca zazwyczaj jeden budynek
- MAN - obejmuje aglomerację lub miasto
- WAN - obejmuje duży obszar (np.państwo)
- Internet
 - ogólnoświatowa sieć komputerowa

Konfiguracja komputera do pracy w sieci

CMD.EXE - Procesor poleceń

Interpreter (interpretator) poleceń (ang. command processor) – część systemu operacyjnego odpowiedzialna za tłumaczenie i wykonywanie poleceń systemowych wprowadzanych przez użytkownika w trybie konwersacyjnym lub w trybie wsadowym W czasach komputerów 8-bitowych interpreterem poleceń był często interpreter języka BASIC, który wbudowywano w pamięć ROM, i który był automatycznie uruchamiany przy starcie urządzenia.

IP Config-
polecenie w systemach operacyjnych Microsoft Windows służące do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych. Zwalnia i aktualizuje dzierżawy DHCP oraz wyświetla, rejestruje i usuwa nazwy DNS. Narzędzie pomocne przy wykrywaniu błędnego adresu IP, maski podsieci lub bramy domyślnej. Odpowiednik w systemach UNIX to ifconfig.

• ipconfig – pokazuje skróconą informację o interfejsach
• ipconfig /all – pokazuje wszystkie dane interfejsów sieciowych
• ipconfig /renew – odnawia wszystkie dzierżawy adresu z DHCP
• ipconfig /release – zwalnia wszystkie dzierżawy adresu z DHCP
• ipconfig /? albo ipconfig / – wyświetla komunikat pomocy
• ipconfig /flushdns – czyści bufor programu rozpoznającego nazwy DNS
• ipconfig /displaydns – wyświetla zapamiętane tłumaczenia DNS→IP

DHCP-

(ang. Dynamic Host Configuration Protocol – protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np.adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski podsieci. Protokół DHCP jest zdefiniowany w RFC 2131 i jest następcą BOOTP. DHCP został opublikowany jako standard w roku 1993.

W kolejnej generacji protokołu IP, czyli IPv6, jako integralną część dodano nową wersję DHCP, czyli DHCPv6. Jego specyfikacja została opisana w RFC 3315.

W sieci opartej na protokole TCP/IP każdy komputer ma co najmniej jeden adres IP i jedną maskę podsieci; dzięki temu może się komunikować z innymi urządzeniami w sieci.

-Adres IP (Internet Protocol) to numer przypisywany urządzeniom sieciowym, zarówno w sieciach lokalnych, jak i Internecie. Jest zbudowany z czterech oktetów, czyli ma długość 32 bitów (4 grupy po 8 bitów). Wynika z tego, że każda z czterech grup tworzących adres IP może przyjmować wartości z zakresu 0. . . 255 (28). Najczęściej IP zapisuje się w postaci dziesiętnej, łatwiejszej do zapamiętania. Przykładowy adres IP w zapisie dziesiętnym: 156.17.1.38. Ten sam adres w postaci oktetów wygląda następująco:

10011100.00010001.00000001.00100110.

subnetwork mask

liczba służąca do wyodrębnienia w adresie IP części sieciowej od części hosta.

Pola adresu, dla których w masce znajduje się bit 1, należą do adresu sieci, a pozostałe do adresu komputera. Po wykonaniu iloczynu bitowego maski i adresu IP komputera otrzymujemy adres IP całej sieci, do której należy ten komputer.

Model adresowania w oparciu o maski adresów wprowadzono w odpowiedzi na niewystarczający, sztywny podział adresów na klasy A, B i C. Pozwala on w elastyczny sposób dzielić duże dowolne sieci (zwłaszcza te o ograniczonej puli adresów IP) na mniejsze podsieci.

Maska adresu jest liczbą o długości adresu (32 bity dla IPv4 lub 128 bitów dla IPv6), składającą się z ciągu bitów o wartości 1, po których następuje ciąg zer, podawaną najczęściej w postaci czterech liczb 8-bitowych (zapisanych dziesiętnie) oddzielonych kropkami (na przykład 255.255.255.224). Wartość maski musi być znana wszystkim routerom i komputerom znajdującym się w danej podsieci. W wyniku porównywania maski adresu (np. 255.255.255.0) z konkretnym adresem IP (np. 192.180.5.22) router otrzymuje informację o tym, która część identyfikuje podsieć (w tym przypadku 192.180.5), a która dane urządzenie (.22).

Często można spotkać się ze skróconym zapisem maski, polegającym na podaniu liczby bitów mających wartość 1. Najczęściej spotykany jest zapis, w którym podawany jest adres sieci, a następnie po oddzielającym ukośniku skrócony zapis maski. Dla powyższego przykładu byłoby to: 192.180.5.0/24. Zapis ten jest także zapisem stosowanym w IPv6 (nie stosuje się tutaj pełnego zapisu maski).

Maska podsieci ma 32 bity; jedynki oznaczają prefiks, zera –sufiks.

przykład:

adres = 128.10.2.3 = 10000000 00001010 00000010 00000011

maska = 255.255.0.0 = 11111111 11111111 00000000 00000000

Bramy domyślne -

Bramy domyślne odgrywają ważną rolę w sieciach TCP/IP. Zapewniają one hostom TCP/IP domyślne trasy do komunikacji z innymi hostami w sieciach zdalnych.

Na poniższym rysunku przedstawiono rolę, jaką pełnią dwie bramy domyślne (routery IP) dla dwóch sieci: sieci 1 i sieci 2.

Aby host A w sieci 1 mógł komunikować się z hostem B w sieci 2, host A musi najpierw sprawdzić w tabeli routingu, czy istnieje określona trasa do hosta B. Jeśli taka trasa nie istnieje, host A przesyła ruch TCP/IP, który jest kierowany do hosta B, do własnej bramy domyślnej, czyli routera IP 1.

Ta sama zasada ma zastosowanie w przypadku, gdy host B wysyła dane do hosta A. Jeśli nie istnieje określona trasa do hosta A, host B przesyła cały ruch TCP/IP, który jest kierowany do hosta A, do własnej bramy domyślnej, czyli routera IP 2.

Domain Name System (DNS, pol. „system nazw domenowych”) – 

pl.wikipedia.org

DNS to złożony system komputerowy oraz prawny. Zapewnia z jednej strony rejestrację nazw domen internetowych i ich powiązanie z numerami IP. Z drugiej strony realizuje bieżącą obsługę komputerów odnajdujących adresy IP odpowiadające poszczególnym nazwom. Jest nieodzowny do działania prawie wszystkich usług sieci Internet.